Wadlopen is spannend. Je bent in een eeuwenoud gebied dat continu in beweging is. Een gebied van ongekende stilte, ruimte en ongereptheid. Je ruikt de geuren van slib, zout water, zeewier. Je ademt echt frisse lucht in. Je hoort gorgelende waterstroompjes, kabaal makende vogels en het zuigende lostrekken van je eigen schoenen. Slechts bij toeval krijgt je een zeehond te zien. Zeehonden rusten graag uit op een zandplaat aan diep water, waar wadlopers niet komen.
De Waddenzee waar de vogels rusten, de uren verglijden en het wezen fluistert.
Een levende kustlijn van zand. Altijd in wording, altijd aan het sterven.
(Dorthe Nors, Langs de kustlijn, 2022)
Het wadlopen gaat over de zeebodem, dwars door de Waddenzee. De tochten variëren van 3 tot 4 uur, de een wat zwaarder dan de ander. Kun je zonder veel moeite ongeveer vier uur achter elkaar lopen dan kan je al een oversteek maken. Je waadt door geulen, waarbij het water soms tot je middel komt. Bij een zwerftocht over het wad kom je weer bij het beginpunt uit. Bij een oversteek ga je met de boot terug.
Je bent welkom in het Waddengebied. Je kunt een tocht maken door een van de laatste ongerepte natuurgebieden van West-Europa. Een gebied waar natuurwetten de dienst uitmaken. Het getij bepaalt wanneer je van wal kunt steken.